Do Smoleńskiej Brzozy

Powiedz nam Brzozo,

Brzozo Smoleńska

jak to naprawdę tam było,

gdy silne skrzydło

„Polskiego Orła”

do ciebie się zbliżyło

Słyszałaś Brzozo jęk

i krzyk rozpaczy,

o pomoc daremne wołania,

a potem w zimnym

mgłą przykrytym bagnie

serc polskich żałosne konanie.

A serc tych było

dziewięćdziesiąt sześć

i wszystkie po polsku biły

„Orłowi Polskiemu

w drodze do Katynia

swe życie zawierzyły.

Ty jesteś świadkiem

wielkiej katastrofy!

O Brzozo gdybyś mówić umiała,

to byś nam wszystkim

szukającym prawdy

wiernie ją przekazała

Pragniemy poznać

prawdę tej tragedii

i na nią wciąż czekamy

z nadzieją w sercach,

z Bożą pomocą wierząc,

że kiedyś ją poznamy. 

                                        autor

                                            Bogusława Urgacz
                                            z domu Tendaj

Zbiór kilku wierszy

Kochany Lwów

                      Lwów, Lwów, kochany Lwów

                      – tak cudnie brzmią te słowa,

ileż nadziei, marzeń i snów

wprost pieszo chce się iść do Lwowa.

Do miasta jedynego w świecie

serce się z piersi wyrywa

i wśród uroczych błogich snów

ta miłość jest wiecznie żywa.

O, myśli moja

Kiedy ciężko na duszy

i kiedy się smucę

pozwól myśli moja,

że do wspomnień wrócę,

że się zatopię

w tym uroczym śnie,

że ujrzę Mateńko

jasne oczy Twe

i dom rodzinny

i miasto kochane.

Przyjdź śnie wymarzony,

ulecz serca rany.

                    Pozwólcie

                           Pozwólcie kochać Kresy,

                               pozwólcie kochać te strony,

                           pozwólcie sercu krzyczeć

                                 „ZOSTAŁEM WYPĘDZONY”!