Kamień Sybiraków

W sobotę, 17 września, w 72. rocznicę agresji sowieckiej na Polskę w PARAFIA

P.W. DUCHA ŚWIĘTEGO I NMP MATKI KOŚCIOŁA W KĘDZIERZYNIE - KOŹLU odprawiona zostałaię w intencji Ojczyzny msza św. Po mszy św dalsza część uroczystości odbyła się przy kamieniach pamięci.
Po krótkiej modlitwie za zamordowanych i poległych w walce o wolność Ojczyzny, nastąpiło odśpiewanie hymnów państwowego i Sybiraków. Wierni którzy przybyli na tą mszę na patenie ofiarnej złozyli cierpienia całego narodu, a zwłaszcza wywiezionych na Syberię, Żołnierzy Polskiego Państwa Podziemnego,
Żołnierzy Armii Krajowej.

Kolejny wiersz który prezentuję moja mama napisała na tą okazję.

W pomniku Sybiraków,

w tym zimnym Kamieniu

jest wpisana smutna prawda

o ludzkim cierpieniu.

O Polaków poniewierce

na sowieckim wschodzie,

ciężkiej pracy niewolniczej

i o strasznym głodzie.

O tym jak śmierć bezlitosna

wciąż plony zbierała

i jak matka konająca

swe dzieci żegnała.

O tym losie tak okrutnym

bez winy karaniu,

o tęsknocie za Ojczyzną

– wolności czekaniu.

O cierpieniu i Golgocie

na „nieludzkiej ziemi”

dokąd siłą z Kraju swego

byli wywiezieni.

Gdy przystanie ktoś na chwilę,

tu przy tym Kamieniu,

może cichy szept usłyszy

o ludzkim cierpieniu…

Bo ten Pomnik Sybiraków

serc tysiącem bije,

a pamięć o Golgocie

w nim na wieki żyje.

Pamięć męki Sybiraków

mocną klamrą spięta,

aby każdy o niej wiedział

i o niej pamiętał.

                Bogusława Urgacz
                          Sybiraczka
                          Kędzierzyn – Koźle 2011 r.

Do Smoleńskiej Brzozy

Powiedz nam Brzozo,

Brzozo Smoleńska

jak to naprawdę tam było,

gdy silne skrzydło

„Polskiego Orła”

do ciebie się zbliżyło

Słyszałaś Brzozo jęk

i krzyk rozpaczy,

o pomoc daremne wołania,

a potem w zimnym

mgłą przykrytym bagnie

serc polskich żałosne konanie.

A serc tych było

dziewięćdziesiąt sześć

i wszystkie po polsku biły

„Orłowi Polskiemu

w drodze do Katynia

swe życie zawierzyły.

Ty jesteś świadkiem

wielkiej katastrofy!

O Brzozo gdybyś mówić umiała,

to byś nam wszystkim

szukającym prawdy

wiernie ją przekazała

Pragniemy poznać

prawdę tej tragedii

i na nią wciąż czekamy

z nadzieją w sercach,

z Bożą pomocą wierząc,

że kiedyś ją poznamy. 

                                        autor

                                            Bogusława Urgacz
                                            z domu Tendaj

Zbiór kilku wierszy

Kochany Lwów

                      Lwów, Lwów, kochany Lwów

                      – tak cudnie brzmią te słowa,

ileż nadziei, marzeń i snów

wprost pieszo chce się iść do Lwowa.

Do miasta jedynego w świecie

serce się z piersi wyrywa

i wśród uroczych błogich snów

ta miłość jest wiecznie żywa.

O, myśli moja

Kiedy ciężko na duszy

i kiedy się smucę

pozwól myśli moja,

że do wspomnień wrócę,

że się zatopię

w tym uroczym śnie,

że ujrzę Mateńko

jasne oczy Twe

i dom rodzinny

i miasto kochane.

Przyjdź śnie wymarzony,

ulecz serca rany.

                    Pozwólcie

                           Pozwólcie kochać Kresy,

                               pozwólcie kochać te strony,

                           pozwólcie sercu krzyczeć

                                 „ZOSTAŁEM WYPĘDZONY”!

Święty Mikołaj w Kazachstanie

Jestem taka, jaka jestem

Lubię śmiać się

czasem złościć.

Lubię dobrze zjeść,

lub pościć.

Czasem mam

też takie chwile,

że łzy leję

krokodyle.

Lubię jeździć

na wycieczki,

lubię forsy

mieć pół teczki.

Kocham wszystkich

wokół siebie,

tych co przy mnie

lub, już w niebie.

Lubię też być

zakochana

(ale w mądrych

– nie w bałwanach)

Stale na swych

półkach składam,

lecz za moment

znów bałagan.

Wciąż coś gubię,

wciąż coś szukam,

i wciąż do Świętego

pukam.

                           Pomóż mi

Święty Antoni

i wnet zguba

wprost na dłoni.

Jestem taka,

„szaławiła”!

No, a gdybym

inną była?

Życie byłoby

obłudne.

Takie zwykłe,

takie nudne…

Ja już wolę

swoje „Ego”

i nie widzę

nic w tym złego.

Jestem taka

jaka jestem,

zatem kończę

takim tekstem:

Jeśli ktoś

mnie skrytykuje

wcale tym się

nie przejmuję!

Bo już jestem

właśnie taka

– ale nigdy

byle jaka.