Pielgrzymi Sybiru przez świat zapomniani
nędzni, umęczeni i wciąż pełni bólu,
zdążamy do kresu łzą gorzką zalani,
jedyna nadzieja w Tobie Nieba – Królu.
Do „bramy wieczności” sercami pukamy
zlituj się, otwórz, przyjm nas Jezu Drogi.
Policz i osądź Sybiraków rany,
które bezlitośnie zadał los złowrogi.
Ty jesteś lekarzem i sędzią i królem
uleczysz, utulisz, przygarniesz z czułością.
Tylko Twoje Serce wzruszy się tym bólem
i nas – Sybiraków nagrodzisz miłością.
Przy tobie na pewno bezpieczni będziemy
i przy Twej Matuchnie Jasnogórskiej Pani,
do której swe modły korne w niebo ślemy.
To my – Sybiracy. To my – zapomniani!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz