Zesłańców nadzieja

Wierna szła z nami

drogami zesłania

przez stepy,

tajgi, bezdroża.

Dawała siłę

niedoli przetrwania

wciąż rześka, silna i hoża.

Czy ciężka praca,

głód i cierpienia

czy mroźna

buranu zawieja,

wzmacniała w nas wiarę

powrotu do Kraju

cudowna „Zesłańców Nadzieja”

PS.

Nieustanna wiara w lepsze jutro dodawała wiele sił do przetrwania tej niedoli. W naszym posiołku tworzyliśmy jedną wielką sybiracką rodzinę. Problem jednego – stawał się problemem wszystkich polaków, pomagaliśmy sobie wzajemnie. W wolnych chwilach spotykaliśmy się na wspólnych modlitwach, które nas bardzo krzepiły.